PARIS
website vol info: https://www.wegwijsnaarparijs.nl/
openbaar vervoer: koop een pas Navigo Easy voor het Ile de France. Uitleg hier onder.
De weg zoeken doe je met de site transilien of gewoon met Google maps.
Stap 1: Kies een pas.
Je koopt een anonieme Navigopas bij een kaartjesautomaat in een metro-, RER- of treinstation. De anonieme pas heet de Navigo Easy. Kies de regio Île de France (Parijs en omstreken), zone 1-5. Hij kost 2 euro. Je kunt ook een Navigo-pas kopen met je mobiele telefoon. Hiervoor heb je de app Île-de-France Mobilités nodig en een creditcard. Je kunt niet met 2 personen op 1 pas reizen.
Om een weekabonnement te kopen, heb je een persoonlijke Navigopas nodig (Navigo Découverte Travelcard). Te koop aan een loket bij een medewerker van een metro- of RER-station voor 5 euro. Er zijn niet in elk metrostation bemande loketten. Om de kaart te kopen heb je een pasfoto nodig. Dat hoeft geen officiële pasfoto te zijn, je kunt ook een foto afdrukken. Het is belangrijk dat je alleen en herkenbaar op de foto staat. De weekkaart is geldig van maandag tot en met zondag, onafhankelijk van de dag van aankoop.
Stap 2: Zet er reizen op.
Om met je kaart te reizen laad je hem eerst op bij een kaartjesautomaat. Je zet geen geld, maar tickets op je pas.
- métro-trein-RER ticket (2,50 euro enkele reis, binnen zone 1 en 2; klik aan zone 1 t/m 5)
- bus-tram kaartje. Let op: metro-kaartjes gelden niet in de bus.
- Navigo Day Ticket (12 euro dagkaart binnen zone 1-2; klik aan zone 1 t/m 5)
- Navigo Weekkaart (31,60 euro weekkaart binnen zone 1-2, alleen mogelijk met persoonlijke Navigo Pas)
- tickets om naar luchthavens te gaan
Let op 1 : Je moet je betaalpas vrij lang voor de lezer houden. (Zie de knipperlichtjes op de lezer.)
Let op 2: Wil je een nieuw type biljet op je kaart zetten, dan moet die eerst leeg zijn. Dus als je bijv. nog 2 metrokaartjes op je Navigopas hebt staan, kun je er geen kaartje naar de luchthaven op zetten.
musea:
musée Rodin en vlakbij: theetuin van de moskee
vlakbij Notre Dame: Shakespeare and Company
musée de l'histoire de Paris: Carnavalet
musée Cluny : middeleeuwse kunst
https://www.cernuschi.paris.fr: Aziatische kunst
musée Victor Hugo en Place des Vosges
musée Nissim de Camondo / geschiedenis van ... / het boek van Edmund de Waal
musée des arts décoratifs (MAD)
musée du quai Branly: etnografisch museum
Bibliothèque Nationale: la salle ovale, le musée, expositions
le Jardin des Plantes : natuurhistorisch museum, park
mode: Galliera, Dior, YSL, MAD
theaters, concerten, exposities, film
agenda: l'officiel des spectacles
Comédie-Française en tuinen Palais Royal
théâtre de la Huchette: la Cantatrice Chauve
fondation Luis Vuitton (exposities; bijzonder gebouw; in Parc de la Villette)
Philharmonie de Paris (concerten; bijzonder gebouw)
fondation custodia ook in Nederland
Grand Palais: wisselende exposities
les plus beaux théâtres de Paris
les plus beaux cinémas de Paris
restaurants:
restaurant Chartier > Tiktok?
|
Prei geïnspireerd door Parijs Janneke Vreugdenhil Het was maar goed dat we óók een slordige honderdduizend stappen liepen in die paar dagen dat we in Parijs waren vorige week, want sacrebleu, wat is dat toch een gastronomisch walhalla. Ik was er een jaar of wat niet geweest, en niet dat ik het compleet was vergeten, maar ik werd er toch weer door getroffen hoe goed je in de Franse hoofdstad kunt eten; alleen al door het aanbod aan smulwinkels. Zo wandelden we op zaterdagochtend door de Rue des Martyrs en passeerden de ene na de andere uitstalling van kaarsrechte witte asperges, hoogglanzende aardbeien en kleine, poederige abrikoosjes, waarvoor het me nog wat vroeg in het jaar leek, maar waarvan ik de verkoopster tegen een klant hoorde zeggen dat ze de dag erna perfect rijp zouden zijn. Naast zo’n groentejuwelier bleek dan weer een patisserie, een charcuterie, een chocolaterie, een epicerie fine of een boulangerie artisanale te zitten. Ik zag wijnwinkels, viswinkels, macaronwinkels en van die gekmakend aantrekkelijke kaaswinkels die luisteren naar de ouderwetse naam crèmerie. En overal was het een va-et-vient van Parijzenaren die er hun weekendboodschappen deden. Die Parijzenaren, dat trof me eveneens, waren ook een stuk gezelliger en opener dan in mijn herinnering. Al meteen de eerste avond maakten we nieuwe vrienden bij Chez Marcel, een buurtbistro in het 6de Arrondissement alwaar de patron (de innemende, blokfluitspelende Pierre, die de zaak overnam van Marcel) je meteen bij binnenkomst een glas witte wijn in handen duwt en waar je vervolgens bijna letterlijk bij je buren op schoot aan een tafeltje tegen de met affiches beplakte wand wordt gedirigeerd om te genieten van klassiekers als poireaux vinaigrette, confit de canard en îles flottantes. U begrijpt, ik beveel u dit adresje warm aan. Zelf haalde ik het uit Bon appétit Paris, de heerlijke, tikje snobistische eetgids van culinair (Parool-)recensent Mara Grimm, waarin ze niet alleen haar favoriete bistro’s, bouillons, brasseries, caves à manger, sterrenrestaurants enzovoort deelt, maar ook adressen voor de beste croissants, baguettes, madeleines en chocolade én waarin ze je leert hoe je een tafeltje bemachtigt in een gewild restaurant, hoe oesters te eten en zelfs wat je het beste kunt dragen in een Parijs’ etablissement (samengevat: stijlvol sober). We probeerden nog twee andere tips uit Bon appétit Paris. De eerste was Oui mon General van de bekende televisiechef Stephane Reynaud; ook een buurtbistro, maar iets meer high end. Zowel het eten als de sfeer zijn er erg goed – opnieuw raakten we in gesprek met een buurtafel, hoe zit dat eigenlijk met dat cliché over onvriendelijke Fransen? De tweede was Clamato, een trendy restaurant in het 11de Arrondissement, waarover eveneens niets dan lof. Voorts namen mijn broer en Parijse schoonzus ons mee naar Le Fumoir, de ideale lunchplek na een bezoek aan het Louvre. Niet alleen omdat al die 17de- en 18de-eeuwse eetstillevens best hongerig maken, maar ook omdat het direct achter het museum ligt. En tot slot keerden we terug naar een oude favoriet van mij: Le Comptoir de La Gastronomie in de Rue Montmartre. Ik herinnerde me wel dat het eten hier gevaarlijk lekker is, maar wat ik blijkbaar had verdrongen is dat de obers er ook gevaarlijk knap en charmant zijn. Enfin, nog een aanbeveling dus. Eten, lopen, slapen en dat vier dagen lang. Met af en toe een glas van het een of ander tussendoor uiteraard. Parijs is nog steeds, om Ernest Hemingway te parafraseren, een feest zonder einde. https://www.nrc.nl/nieuws/2023/05/26/bon-appetit-paris-a4165484
|
teken- en verfbenodigdheden
interessante sites:
Charles Marville, photos de Paris avant Hausmann
IN DE BUURT VAN DE STAD
le Corbusier: fondation et villa Savoye
LA FRANCE
la maison du peintre Claude Monet
...